•
Rating: 01-Kenya 02-Turkey 03-Japan 04-Cuba 05-USA 06-Argentina 07-Nigeria 08-Portugal 09-Ireland 10-Russia 11-Bhutan 12-Australia 13-India
No, I'm not talking about Expo pavilions but about an intriguing and interesting project by a Dutch band with a name that, in our language, sounds rather odd: BLØF. A classic quartet of vocals-guitar-bass-drums, with the singer also handling keyboards, active since the mid-90s, well-established in their homeland, melodic pop-rock sounds. The proposal itself wouldn’t particularly fit my tastes and doesn't fall within the areas I'm most knowledgeable about, but this 2006 album, the most unique yet also the greatest success of their career, stands apart. With ups and downs, good intentions and not always thrilling outcomes, “Umoja” is undeniably a demonstration of creativity and character, and a valid point of exploration.
It seems there always was an “international” component to BLØF's music, and with this album, they've decided to fully exploit this prerogative, orchestrating a kind of world tour in thirteen songs. These lucky ones actually went around the world, spending the three years prior to this album's release traveling across all five continents and writing songs in collaboration with local artists, then assembling everything together. No Tower of Babel though, “Umoja” is a very radio-friendly pop-rock album with generally calm rhythms, generally good quality and with excellent peaks, “accompanied” from time to time by various ethnic “sides”; the main language is obviously Dutch which, I must say, of all those I've had the chance to listen to is by far the least musical, full of aspirates and hard sounds.
Talent and melodic taste are certainly not lacking in these four Dutchmen, and singer Paskal Jakobsen can boast a beautiful timbre, pleasantly baritone, warm and expressive; these good qualities are best expressed in “Wennen Aan September”, the American episode, in collaboration with the Counting Crows: a grand ballad, intense and theatrical just the right amount, with a perfect chorus. A great song, the type that manages to convey positive and exhilarating feelings starting from a melancholic base, and that reiterates another characteristic trait of “Umoja”, that the best is undoubtedly found in the “slow” tracks, among which also stand out the Cuban “Hemingway”, with its classic and timeless charming Latin and acoustic sounds, the Portuguese “Herinnering Aan Later”, a twilight fado dominated by the alluring voice of guest Cristina Branco, and right at the end, the Indian “Eèn En Allen”, marked by the unmistakable smooth and sensual rhythm of the tablas, with flutes and sitar weaving a liquid and relaxing texture, a nice final touch that, more than any other episode, approaches a classical connotation of world music.
The two “African” episodes add some liveliness, “Binnenstebuiten” (Kenya), achieves this by offering airy electronic sounds accompanied by Maasai choirs and percussion; it turns out to be a very pleasant and captivating midtempo, with excellent impact and choral spirit, while “Laag Bij De Grond” (Nigeria) focuses on energetic funk rock with bass and sax dominating the scene. Two iconic aspects of the Continent’s music skillfully represented and reimagined, but I would say that the positives end here: not that they are few, half of the album is of excellent level, and there are also two other fine ballads, “Geen Tango” (Argentina) and “Aanzoerk Zonder Ringen” (Japan), which however make the overall work a bit too sugary, but other episodes truly give the idea of a frame without a picture. Uillean Pipes, Didgeridoos, symphonic inserts, and Bhutanese monk choirs in songs lacking ideas and enthusiasm don’t make a difference, in fact, they further highlight the limits of the foreign context in which they are inserted; Ireland, Australia, Russia, and Bhutan thus represent the weak side of the album, in which I would also include the Turkish “Mens”.
In this last case, however, I can't say how reliable my opinion is, “Mens” is the most spirited episode of the album, an arena-rock anthem that sounds forced and bloated to me, but the genre is clearly foreign to my usual listening and perhaps those more accustomed to it will see it differently, and in any case if it weren't for this song, I would never have discovered this album. “Mens” is enhanced by the participation of multi-instrumentalist Omar Faruk Tekbilek, known thanks to the VAS; one listen leading to another, from which more paths can branch off; beautiful, isn't it? To think that most of the music I know I discovered just like that. Closing parenthesis, I would say that “Umoja” is undoubtedly a good album, somewhere between three and four stars; but come on, let's round up, I’d say they've earned it.
Tracklist and Lyrics
01 Binnenstebuiten (Yele) (06:03)
Draag me op aan de geesten
Van vroeger van nu en van later
Ze zijn er altijd geweest
Ze zijn er altijd geweest
Draag me op aan het land
Draag me op het water
Zonder moeder, zonder vader
Het is er altijd geweest
Verander me, beweeg me
Neem me hoofd in handen
Breng het binnenste buiten en het buitenste binnen
En aat het drogen in de wind
Yele! Yele! Yele! Yele!
Nipeleke kwenye roho
wa sasa wa kale na milele
Ze zijn er altijd geweest
Ze zijn er altijd geweest
Nipeleke kwenye arthi
Nipeleke kwenye maji
Bila mama, bila baba
Siwame kuwa wapo
Verander me, beweeg me
Neem me hoofd in handen
Breng het binnenste buiten en het buitenste binnen
En laat het drogen in de wind
Yele! Yele! Yele! Yele!
Nipeleke kwenye arthi
Nipeleke kwenye maji
Bila mama, bila baba
Siwame kuwa wapo
Nipeleke kwenye roho
wa sasa wa kale na milele
Verander me, beweeg me
Neem me hoofd in handen
Breng het binnenste buiten en het buitenste binnen
En laat het drogen in de wind
Verander me, beweeg me
Neem me hoofd in handen
Breng het binnenste buiten en het buitenste binnen
En laat het drogen in de wind
Yele! Yele! Yele! Yele!
02 Mens (03:56)
Er is echt niets dat niet gebeuren kan vandaag
Deuren zwaaien open
Ramen klappen dicht
En hele werelden vergaan
Omdat ze daar om vroegen
Zonder het te weten
En altijd weer de vraag
Of het ooit terecht is
Dat het een gevecht is
Om gewoon ergens te zijn
Om te wonen en te leven
En al was het ook maar even
Echt een mens te kunnen zijn
En dan los te komen van je plaats en tijd
Er is echt niets dat niet gebeuren kan vandaag
Steden overstromen
Gebouwen storten in
Blauwe luchten drijven af
In donkerbruine ogen
Zonder goede reden
En altijd weer de vraag
Of het ooit terecht is
Dat het een gevecht is
Om gewoon ergens te zijn
Om te wonen en te leven
En al was het ook maar even
Echt een mens te kunnen zijn
En dan los te komen van je plaats en tijd...
Of het ooit terecht is
Dat het een gevecht is
Om gewoon ergens te zijn
Om te wonen en te leven
En al was het ook maar even
Echt een mens te kunnen zijn
En dan los te komen van je plaats en tijd
03 Aanzoek zonder ringen (04:43)
Het ging anders dan we dachten
Wie verwacht er ook dat alles blijft, zoals het is
Maar nooit hetzelfde aanvoelt het is een kwestie van het zonlicht
En een kwestie van gewicht van de dingen die we doen
En ook de dingen die we zien
In alle landen waar we wonen
En de dochters en de zonen elke ochtend naast de weg
Ik wacht hier op jou
Ook als je naast me ligt je gezicht opnieuw het mooiste blijkt te zijn
Dit is een aanzoek zonder ringen
En ik vraag niet om je hand maar om je vingers die me wijzen op mezelf
Het ging sneller dan we dachten
Wie verwacht er ook dat alles ooit zo groot kan zijn
Dat het hoger gaat dan bergen en harder dan orkanen
Dat de oceaan ondiep lijkt bij het gat dat er in kan slaan
Ik wacht hier op jou
Ook als je naast me ligt je gezicht opnieuw het mooiste blijkt te zijn
Dit is een aanzoek zonder ringen
En ik vraag niet om je hand maar om je vingers die me wijzen op mezelf
(Instrumentaal gedeelte)
We verwachten niets maar toch
Wist je waar het uit zou komen
Dat je niets voor lief kan nemen
Dat het vreemder is dan dromen
Ook al gaat het zo vanzelf
Ik wacht hier op jou
Ook als je naast me ligt je gezicht opnieuw het mooiste blijkt te zijn
Dit is een aanzoek zonder ringen
En ik vraag niet om je hand maar om je vingers die me wijzen op mezelf
Ik wacht hier op jou
Ik wacht hier op jou
Dit is een aanzoek zonder ringen
En ik vraag niet om je hand maar om je vingers
Dit is een aanzoek zonder ringen
Dit is een aanzoek zonder ringen
Hé yeah!
Dit is een aanzoek zonder ringen
04 Hemingway (03:41)
Onder de zon en een hemelsblauwe hemel
Wachten straten op bewoners
Of voorbijgangers van ver
Ik spits mijn oren en probeer iets te doorgronden
Waarvan ik het bestaan vermoed
Maar niets echt zeker weet
Hoor je de stad?
Mijn hemelse verslaving
Voel je de adem?
Tussen de schemer en de avond
Verdwaal ik elke keer
En de stem van de zee
Neemt me mee naar huis
Ik ben geen Hemingway
Debajo de ls luna y un chielo estrellado
Mujeres esperan sus hombres
O las gentes que pasan
Tomandome mi mojito, imaginando
De-donde vengo despues del viaje
Y que abrazo mi amada
Pruebas el mar?
Mi corazón escondido
Scientes el aire
Entre la madrugada y el sol
Siempre me pierdo
Y el sonido del mar
Me devuelve a casa
No soy Hemingway
En de stem van de zee
Neemt me mee naar huis
Ik ben geen Hemingway
09 Vreemde wegen (04:16)
als ik rond zou zwerven
over mistige velden
in een te dunne jas
zou je me vinden?
zou je me dan vinden?
en als ik kwijt zou raken
in razend snelle dagen
met een jagende pas
zou je me vinden?
zou je me ooit vinden?
vreemde wegen
brachten me tot hier
en straks nog verder en verder en verder van huis
maar het antwoord is ja
jij zou me vinden
als ik je zou roepen
in verwarrende tijden
bij een snijdende wind
zou je me vinden?
zou je me dan vinden?
en als ik weg zou kruipen
om er niet te hoeven zijn
als een dier of als een kind
zou je me vinden?
zou je me ooit vinden?
vreemde wegen
brachten me tot hier
en straks nog verder en verder en verder van huis
maar het antwoord is ja
jij zou me vinden
vreemde wegen
brachten me tot hier
en straks nog verder en verder en verder van huis
maar het antwoord is ja
vreemde wegen
brachten me tot hier
en straks nog verder en verder en verder van huis
maar het antwoord is ja
vreemde wegen
brachten me tot hier
en straks nog verder en verder en verder van huis
maar jij zou me vinden
11 Een manier om thuis te komen (05:11)
Ik bouwde bruggen van steen
Maar zonder water
Ik reisde overal heen
Veel verder dan ik kon
Totdat ik opnieuw begon
En mijn bergen overwon
Niet moedig en niet bang
Zag ik hoe je bij me kwam
En de grond kust zacht je voeten
Ze is met je, elke stap
En elke dag zal ze vertrouwd zijn
Ze zal je dragen
Want de grond kust zacht je voeten
Ze is hier en in je dromen
Is ze als je wilt altijd
Een manier om thuis te komen
Je hoeft de diepte niet in
Om de wereld te begrijpen
Maar klim zo hoog als je kan
En overzie het dan, er valt zoveel te kijken
Ik zal je geven wat ik kan
Wees maar moedig, wees maar bang
En als de deur achter je dichtvalt
Dan voel ik je mond nog op mijn wang
En de grond kust zacht je voeten
Ze is met je, elke stap
En elke dag zal ze vertrouwd zijn
Ze zal je dragen,
Want de grond kust zacht je voeten
Ze is hier en in je dromen
Is ze als je wilt altijd
Een manier om thuis te komen
Loading comments slowly
